Από τα γεννοφάσκια του, το γκρουπ αντιμετώπισε δυσκολίες στη διατήρηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας. Ποιητές ερχόντουσαν και έφευγαν και τα βασικά μέλη τη ςομάδας διαφωνούσαν ακόμα και στο αν έπρεπε να διατηρήσουν έναν βασικό κορμό ποιητών, ή αν έπρεπε να παραμείνουν μια ανοιχτή ομάδα ποιητών. Ο Nelson έγινε ο πρώτος που αποχώρησε από το γκρουπ και στα βασικά μέλη προστέθηκαν δυο ακόμα νέοι με κοινό παρονομαστή τον μαύρο εθνικισμό, οι Felipe Luciano και Umar Bin Hassan. Περίπου την ίδια περίοδο μπήκε στο γκρουπ και ο Jalal Mansur Nuriddin. Οι Luciano και Nuriddin μεγάλωσαν στη Νέα Υόρκη και από πολύ μικροί ήταν μέλη συμμοριών, αντιμετωπίζοντας πολύ συχνά την αστυνομική βία και κάνοντας φυλακή. Ο Hassan αντίθετα μεγάλωσε στο Οχάιο και μια μέρα πούλησε κρυφά το πικάπ της αδερφής του για να αγοράσει εισιτήριο λεωφορείου για τη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τους υπόλοιπους.

Στο μεταξύ, οι Kain και Luciano ακολούθησαν τον Nelson στην πόρτα της εξόδου και έτσι τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν σε στούντιο από τους Last Poets, ήταν ποιήματα των Oyewole, Hassan και Nuriddin. Μαζί τους ήταν και ο ντράμερ Nilija Obabi. Οι τέσσερις τους δημιούργησαν τον πρώτο δίσκο των Last Poets, με τον ομώνυμο τίτλο, από τη δισκογραφική του Βοστωνέζου παραγωγού Alan Douglas, γνωστό για τις συνεργασίες του με τους Jimi Hendrix, Miles David, John McLauglin και Lenny Bruce, που τους είδε στο Soul! και τράβηξαν το ενδιαφέρον του.

Ο πρώτος δίσκος των Last Poets, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1970, έγινε γρήγορα γνωστός στην ευρύτερη αφροαμερικανική κοινότητα, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί πιθανότατα τον δίσκο που επηρέασε περισσότερο την πρώτη γενιά των emcees στα μπλοκ πάρτι της δεκαετίας του ‘70.

Το κλασικό κομμάτι του δίσκου When The Revolution Comes, στο οποίο οι Last Poets επέπλητταν τους Αφροαμερικανούς λέγοντας πως δεν ήταν προετοιμασμένοι για την επανάσταση γιατί λάτρευαν υπερβολικά τις διαφημήσεις στην τηλεόραση και τον μικροαστικό τρόπο ζωής που προβαλλόταν από τα συστημικά μίντια, αποτέλεσε πηγή έμπνευση και για το επίσης κλασικό «The Revolution will not be Televised» ενός άλλου πολύ σημαντικού ποιητή και μουσικού για τη hip hop κουλτούρα, του Gill-Scott Heron, το οποίο κυκλοφόρησε 6 μήνες αργότερα.

«Όταν έρθει η επανάσταση
Κάποιοι από εμάς πιθανότατα θα τη δουν στην τηλεόραση, με κοτόπουλο να κρέμεται από τα στόματά τους
Θα ξέρετε ότι είναι επανάσταση επειδή δεν θα έχει διαφημίσεις»

When The Revolution Comes [4]

Ο αντίκτυπος που είχε ο δίσκος έγινε αισθητός ακόμα και από τον Oyewole, που είχε φύγει για σπουδές στη Βόρεια Καρολίνα και εκεί συμμετείχε σε μια ένοπλη ληστεία σε γραφεία της Ku Klux Klan με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε 3,5 χρόνια φυλάκισης (από τα οποία εξέτισε τα 2,5 χρόνια λόγω καλής διαγωγής). Τα ποιήματά του έφτασαν μέχρι τα αυτιά των συγκρατούμενών του, που δεν τον πίστευαν ότι τα έγραψε ο ίδιος μέχρι να δουν τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο του δίσκου στο επισκεπτήριο της Κυριακής.

Μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματα των Luciano, Nelson και Kain, κυκλοφόρησαν το 1971 από την Juggernaut Records, ως soundtrack του ντοκυμαντέρ του Herbert Danska – που αφορούσε τις ζωές των ίδιων – Right On! Οι τρεις τους, αναγνωρίζοντας ως «γνήσιο» μέλος του γκρουπ και τον Oyewole, που ήταν όμως στη φυλακή, ηχογραφούσαν τα ποιήματά τους ως The Original Last Poets.

Επίσης χωρίς τον Oyewole, οι Nuriddin και Hassan κυκλοφόρησαν τον δίσκο This Is Madness το 1971. Και αυτός ο δίσκος άσκησε σημαντική επιρροή στη hip hop κοινότητα, τόσο στους ντιτζέι όσο και στους emcees, χάρη στον γρήγορο ρυθμό της μουσικής και στις ερμηνείες του Nuriddin ή Lightnin’ Rod.

«Αντικαθιστούν την αλήθεια με ψέματα
Εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις
Διαδίδουν ψέματα και στις επτά θάλασσες»

Mean Machine [5]

Οι στίχοι των Last Poets διαμόρφωσαν τις επόμενες γενιές, με σημείο αναφοράς τους εκπροσώπους της hip hop κουλτούρας, που από το σημείο μηδέν μέχρι και σήμερα έχει αναλάβει το κομμάτι του κοινωνικοπολιτικού στίχου της μαύρης Αμερικής και της εκπροσώπησης της ποίησης του δρόμου, παίρνοντας τη σκυτάλη από το spoken word, το gospel, τη soul.

Από τους πρωτοπόρους του Μπρονξ μέχρι τους Common, Mos Def, Erykah Badu αλλά και τις νεότερες γενιές, οι καλλιτέχνες της hip hop σκηνής επηρεάζονται από τους Last Poets εδώ και σχεδόν μισό αιώνα. Και όχι μόνο της hip hop σκηνής, καθώς στο παρελθόν έχουν εκφράσει τον θαυμασμό τους ακόμα οι David Bowie και Mick Jagger.

Ο RZA και ο Ghostface Killah των Wu-Tang Clan είχαν υποκλιθεί την πρώτη φορά που τους συνάντησαν. Οι N.W.A., Public Enemy, Too Short, Ice-T, A Tribe Called Quest, Biggie Smalls, Brand Nubian, Dr. Dre, Ice Cube, Snoop Dogg και Digable Planets, είναι μόνο μερικοί από εκείνους που έχουν χρησιμοποιήσει στίχους τους και έχουν σαμπλάρει τραγούδια τους.

Οι Last Poets με τη σειρά τους, Το 1991 συμμετείχαν στο Excursions των A Tribe Called Quest, ενώ δυο χρόνια αργότερα εμφανίστηκαν στην ταινία του John Singleton (στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Tupac), Poetic Justice.
Το 2005 πραγματοποίησαν τη γνωστότερη συνεργασία τους με hip hop καλλιτέχνη, όταν εμφανίστηκαν στο βίντεο του The Corner του Common, στο οποίο συμμετείχε ο Umar Bin Hassan. Την ίδια χρονιά, ο Abiodun Oyewole συμμετείχε στο The Final Call των Black Market Militia.

Τέλος, το 2008 το γκρουπ συμμετείχε στο You Can’t Stop Us Now και στο Project Roach, από το Untitled του Nas.
Και φυσικά οι Last Poets δεν σταμάτησαν ποτέ να γράφουν, ούτε να ηχογραφούν. Στην επέτειο των 50 χρόνων από τον σχηματισμό τους και περισσότερο από δυο δεκαετίες μετά το τελευταίο τους studio album, κυκλοφόρησαν το Understand What Black Is, με ποιήματα και ερμηνείες των Oyewole και Hassan.