O Kurtis Blow ερμηνεύει το «The Breaks» στην εκπομπή Soul Train της 27ης Σεπτεμβρίου 1980
Λίγα λόγια για το Μπρονξ Μέσα σε μερικές δεκαετίες, το Μπρονξ μετατράπηκε από γη της Επαγγελίας σε μια επικίνδυνη, αδυσώπητη και ερειπωμένη πόλη, γεμάτη με φτωχογειτονιές. Στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν πολλοί Εβραίοι, Ευρωπαίοι, αλλά και Αμερικανοί επέλεγαν το Μπρονξ για να ζήσουν το «Αμερικανικό Όνειρο», είχαν κάθε λόγο να το κάνουν. Το διαμέρισμα ήταν κοντά στο Μανχάταν (ειδικά το Νότιο Μπρονξ), τα ενοίκια ήταν φτηνά, πολλά κτίρια ήταν νεόχτιστα και σύγχρονα, ενώ φημιζόταν για το εξαιρετικό του δίκτυο συγκοινωνιών. Για όλους αυτούς τους λόγους, αποκαλούταν και «διαμέρισμα θαύμα» («wonder borough»). Τα επόμενα χρόνια αυτό θα άλλαζε. Διάφορες πολιτικές, όπως η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Αρχής Στέγασης από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ, διευκόλυναν και παρακίνησαν μεγάλο πληθυσμό λευκών μεσοαστικών οικογενειών να μετακομίσουν εκτός Μπρονξ. Δυο ακόμα νόμοι της Νέας Υόρκης αύξησαν το χάσμα του Μπρονξ με τα υπόλοιπα διαμερίσματα. Ο νόμος Μίτσελ-Λάμα, ο οποίος προσέφερε φοροελαφρύνσεις και επιδοτούμενα στεγαστικά δάνεια σε ιδιοκτήτες με αντάλλαγμα να παρέχουν τις ιδιοκτησίες τους σε χαμηλότερα ενοίκια, καθώς και ο νόμος Παγιωμένου Ενοικίου, που οριοθετούσε τις τιμές των ενοικίων. Μέσα σε 10 χρόνια, από το 1950 έως το 1960, ο πληθυσμός του Νότιου Μπρονξ από 145.000 χιλιάδες κατοίκους έφτασε στους 267.000, με τα 2/3 του πληθυσμού να είναι Αφροαμερικανοί και Πορτορικανοί. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘70, το 69% του συνολικού πληθυσμού του Μπρονξ ξεπερνούσε τα όρια της φτώχειας, η ανεργία ήταν στα ύψη και ο μέσος μισθός ήταν 2.430 δολάρια, περίπου το 50% του μέσου όρου των υπολοίπων διαμερισμάτων της Νέας Υόρκης. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι ιδιοκτήτες δεν είχαν σημαντικό όφελος από το νόμο Μίτσελ-Λάμα, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να επιλέξουν ακόμα και να καταστρέψουν τις περιουσίες τους. Από το 1973 έως το 1977 καταστράφηκαν 43.000 κατοικίες και καταγράφηκαν περισσότερες από 30.000 φωτιές στο Μπρονξ! Η επικρατούσα αντίληψη είναι πως οι ιδιοκτήτες ακινήτων έβαζαν εμπρηστές να καταστρέψουν τα σπίτια για να επωφεληθούν από τις ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ βάσιμη είναι και η θεωρία ότι κάποιες από τις φωτιές ήταν απλά αντίδραση από τις πολιτικές των κοινωνικών ανισοτήτων. Αξίζει να σημειωθεί, πως 4 μεγάλες πυροσβεστικές εταιρείες έκλεισαν την τριετία 1972-1974, με αποτέλεσμα να απολυθούν 60.000 εργαζόμενοι. Όλα τα παραπάνω, έφεραν έξαρση στην εγκληματικότητα, στη διακίνηση ναρκωτικών και στη δημιουργία συμμοριών. Μέσα σε όλα αυτά, υπήρχε και ένα άλλο Μπρονξ. Ένα Μπρονξ με έντονη πολιτιστική δραστηριότητα και εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης, όπως ήταν τα block parties, που γινόντουσαν όλο και πιο ελκυστικοί λόγω εποχής. Τα block parties διαμόρφωσαν τις γειτονιές, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα νέο πρότυπο, αυτό του disc jockey. Σε έναν βαθμό θα αντικαθιστούσε και το -επικρατέστερο τότε- πρότυπο του αρχηγού συμμορίας. Ένα κορίτσι στέκεται μπροστά από τα ερείπια κτιρίων στο Νότιο Μπρονξ (© Perla de Leon)
1520 Sedgwick Avenue: Η Βηθλεέμ του hip hop Το πάρτυ της 11ης Αυγούστου, 1973, που έλαβε χώρα στο κτίριο 1520 της λεωφόρου Sedgwick στο Δυτικό Μπρονξ, αποτελεί το χωροχρονικό σημείο γέννησης του hip hop. Ένας τόσο βαρύγδουπος χαρακτηρισμός, αμφισβητήθηκε ως όφειλε από τους πρώτους ιστορικούς του hip hop, αλλά σήμερα είναι κοινώς αποδεκτό στην κοινότητα πως o DJ Kool Herc, DJ του εν λόγω πάρτυ, είναι ο δημιουργός του break beat. Ήταν δηλαδή εκείνος που χρησιμοποίησε πρώτος μπροστά σε κοινό δυο πικάπ για να επεκτείνει τη χρονική διάρκεια των drum breaks και «γέννησε» τη μουσική των – όπως ο ίδιος θα ονόμαζε έπειτα – breakdancers. Ο μουσικός όρος «break» (παύση) φτάνει πολύ πίσω στο παρελθόν, στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν σε μελωδίες όπως το «Buck Dancer’s Lament» για κάθε 8 μέτρα υπήρχε μια παύση διάρκειας 2 μέτρων. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 τα break ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στη funk και στη soul μουσική. Επρόκειτο συνήθως για ένα μικρό σόλο κρουστών, που έδινε ανάσες στα πνευστά και στους ερμηνευτές, περίπου κατά τα 2/3 ή τα 3/4 του κομματιού. Όταν τα block parties ξεκίνησαν να καθιερώνονται, ήταν κοινό μυστικό πως το break – που διαρκούσε μόνο λίγα δευτερόλεπτα στις περισσότερες περιπτώσες – ήταν το αγαπημένο μέρος πολλών. Κατά κάποιο τρόπο, η δημιουργία του break beat ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Η πρώτη εμφάνιση του break beat αποδίδεται στον Herc (κατά κόσμο Clive Campbell), στο περίφημο πάρτυ που οργάνωσε η αδερφή του, Cindy, για ένα επιπλέον χαρτζιλίκι με το οποίο στόχευε να αγοράσει καινούργια ρούχα και άλλα πράγματα για τη νέα σχολική σεζόν. Νοίκιασε λοιπόν την αίθουσα αναψυχής της πολυκατοικίας που έμεναν, αγόρασε μπύρες και αναψυκτικά και σχεδίασε μόνη της τις αφίσες, πριν τις μοιράσει στη γειτονιά. Ο 18χρονος τότε Herc, έπαιζε ήδη για 3η χρονιά μουσική και ανέλαβε φυσικά το DJing. Η είσοδος ήταν 25 cents για τις γυναίκες και 50 cents για τους άνδρες. Κατά το αφήγημα, το πάρτυ δεν ξεκίνησε ιδανικά, καθώς η τζαμαϊκανή μουσική της πατρίδας του Herc δεν ενθουσίασε τους περίπου 100 παρευρισκόμενους. Όταν άλλαξε τον ήχο του σε funk, το πάρτυ άναψε. Τότε ο Herc αποφάσισε να συστήσει στο κοινό την τεχνική «Merry-Go-Round» - που για αρκετούς μήνες πρόβαρε – κατά την οποία επέκτεινε ένα drum break από λίγα δευτερόλεπτα σε λίγα λεπτά. Ήταν μια απλή τεχνική, καθότι χρησιμοποιούσε δυο ίδια βινύλια λουπάροντας το break ξανά και ξανά. Κάποια από τα κομμάτια που έπαιζε κατά τη διάρκεια του «Merry-Go-Round», ήταν το «Apache» και το «Bongo Rock» των Incredible Bongo Band, το «Give It Up Turn It Loose» του James Brown, το «Shaft in Africa» του Johnny Pate και το «Scorpio» του Dennis Coffey. Δυο DJs που εμπνεύστηκαν από τον Herc και μετέπειτα είχαν εξίσου σπουδαίο ρόλο στη διάδοση και στην εξέλιξη της hip hop κουλτούρας, ήταν ο Afrika Bambaataa και ο Grandmaster Flash. «Η Αγία Τριάδα του hip hop», όπως χαρακτήριστηκαν από τον ιστορικό του hip hop Jeff Chang. Ο Grandmaster Flash άλλαξε τον ρου της ιστορίας με την τεχνική του (quick-mix-theory), τελειοποιώντας τη ζωντανή δημιουργία του break beat στα πάρτυ. Ηχογραφημένο απόσπασμα από το πάρτυ των Grandmaster Flash & The 4 MCs στο Audubon Ballroom της Νέας Υόρκης, στις 23 Δεκεμβρίου 1978. Πριν μπει στο γκρουπ ο Rahiem και μετατραπούν στους Grandmaster Flash & the Furious Five, οι Grandmaster Flash & The 4 MCs αποτελούνταν από τον DJ Grandmaster Flash και τους MCs Grandmaster Melle Mel, Mr. Ness (Scorpio), Keith Keith (Keith Cowboy) και The Kidd Creole. Στην συγκεκριμένη κασέτα ακούγονται breaks από τα τραγούδια: «Fatbackin’», Fatback Band (00:00 – 00:53), «Music, Harmony and Rhythm», Brooklyn Dreams (00:54 – 04:56), «Sing Sing», Gaz (04:57 – 09:23), «Space Funk», Manzel (09:24 – 11:08), «Funky Music Is The Thing», Dynamic Corvettes (11:09 – 13:30), «Chinese Chicken», Duke Williams and the Extremes (13:31 – 15:30), «On Top of It», All Dyrections (15:31 – 19:08), «Let’s Dance», Pleasure (19:09 – 22:09), «I Can’t Stop», John Davis and the Monster Orchestra (22:10 – 26:22), «Main Theme From Star Wars», David Matthews (26:23 – 28:59), «Blackbyrds Theme», The Blackbyrds (29:00 – 29:34).Κάπνιζα τσιγάρα και περίμενα τα τραγούδια να τελειώσουν. Παρατήρησα πως ο κόσμος περίμενε συγκεκριμένα μέρη των τραγουδιών.
Kool HercΕίναι εκείνο το μέρος του τραγουδιού που όλοι περιμένουν, για να απελευθερώσουν τον εσωτερικό τους εαυτό και να ξεφύγουν.
Afrika Bambaataa 
H χειρόγραφη πρόσκληση/αφίσα, από το πάρτυ της 11ης Αυγούστου 1973Όταν το άκουγαν, αυτό ήταν, δεν υπήρχε επιστροφή. Πάντα ήθελαν να ακούνε breaks και breaks και breaks Kool Herc
James Brown: Ο εμπνευστής των πρωτοπόρων Ένας από τους πρωτεργάτες της funk, νονός της soul και πολύ σπουδαία φωνή στο Αφροαμερικανικό Κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα, ο James Brown είναι ένας απ’ τους μεγαλύτερους μουσικούς του 20ού αιώνα. Αυτό που πολλοί δε γνωρίζουν, είναι ο σημαντικότατος ρόλος του στη δημιουργία και στην εξέλιξη του hip hop. Ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 η φήμη του είχε κορυφωθεί στην αφροαμερικανική κοινότητα, ερμηνεύοντας και το «Say it Loud (I’m Black and I’m Proud)» σε κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘70 βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση. «Το ραδιόφωνο που όλοι άκουγαν τότε, WBLS – το οποίο ήταν αφροαμερικανικό, δεν έπαιζε James Brown. Ούτε καν αργά τη νύχτα. Την εποχή που εκτόπισαν τον James Brown, εμείς τον αγκαλιάσαμε» διηγείται ο ιστορικός του hip hop Davey D. Οι δίσκοι του James Brown στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘70, περιέχουν μερικά από τα πιο δημοφιλή breaks των block parties της εποχής, όπως τα «Give It Up or Turn it Loose», «Funky Drummer», «Get Up», «Get Into It», «Soul Pride, Pt. 1 & 2», «Tighten Up», «Cold Sweat», «Funky President», καθώς και το «Think (About It)», που ερμηνεύει η Lyn Collins αλλά έχει συνθέσει ο James Brown. Δίχως αμφιβολία, πρόκειται για τον καλλιτέχνη που έχει σαμπλαριστεί περισσότερο από κάθε άλλον στην ιστορία της hip hop δισκογραφίας. Το «Funky Drummer» του James Brown ηχογραφήθηκε το Νοέμβριο του 1969 και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1970, με το περίφημο break να ξεκινάει περίπου στο 05:20.
Apache: Ο εθνικός ύμνος του hip hop Το «Apache» των Incredible Bongo Bond δεν ήταν ούτε η πρώτη εκτέλεση της σύνθεσης, ούτε κάποια μεγάλη επιτυχία της εποχής. Πρόκειται όμως για τον εθνικό ύμνο του hip hop, όπως ο ίδιος ο Kool Herc έχει σημειώσει. Ο δημιουργός του break beat ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον δίσκο – ίσως τον δίσκο με τα περισσότερα drum breaks – το 1973 και το «Apache» έγινε αναπόστατο κομμάτι των περιβόητων πάρτυ του. Λόγω του παρατεταμένου σόλο bongo drum, το κομμάτι ακουγόταν στα περισσότερα από τα πρώτα hip hop πάρτυ στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. To Bongo Rock 1973 είναι ο δίσκος που «έλυσε τα χέρια» των DJs, περιέχοντας μεγάλη γκάμα και μεγάλης χρονικής διάρκειας drum breaks σε όλα τα κομμάτια του.
To «Apache» ήταν και ένα από τα κομμάτια που χρησιμοποίησε ο Grandmaster Flash για τη δημιουργία του «The Adventures of Grandmaster Flash on the Wheels of Steel», ένα DJ mix που κυκλοφόρησε το 1981 από τη Sugar Hill Records και είναι ό,τι κοντινότερο υπάρχει σε hip hop πάρτυ στην επίσημη δισκογραφία. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε ζωντανά στο studio και δεν είχε επεξεργασία, με τον Grandmaster Flash να χρησιμοποιεί πολλές από τις τεχνικές του και να εμπνέει πολλούς μελλοντικούς μουσικούς, μεταξύ των οποίων και τον Dr. Dre. Μιξάρονται: Chic - Good Times, Blondie - Rapture, Queen - Another One Bites the Dust, Sugarhill Gang - 8th Wonder, The Furious Five - Birthday Party, Spoonie Gee - Monster Jam, Incredible Bongo Band - Apache, Grandmaster Flash and the Furious Five - Freedom, Sugarhill Gang - Rapper’s Delight, The Hellers - Life Story.
Amen break: Τα 6 δευτερόλεπτα που σχημάτισαν πάνω από 2.000 τραγούδια Το «Amen, Brother» είναι ένα κομμάτι χωρίς εμπορική επιτυχία, που κυκλοφόρησε ως B-side του επιτυχημένου single «Color Him Father» το 1969 (#2 στα R&B charts, #7 στο Billboard Hot 100). Παρόλα αυτά, περιείχε το γνωστότερο drum break στην ιστορία της μουσικής, με περισσότερα από 2.350 κομμάτια (2.376 σύμφωνα με το WhoSampled) να το έχουν σαμπλάρει μέχρι σήμερα! Η θλιβερή ιστορία πίσω από το «Amen break» είναι πως ούτε ο δικαιούχος του «Amen, Brother» και frontman των The Winstons, Richard Lewis Spencer, ούτε ο δημιουργός του break και ντράμερ του συγκροτήματος, Gregory C. Coleman, δεν πληρώθηκαν για τη χρήση του. Ο Coleman δε, απεβίωσε το 2006 στην Ατλάντα της Τζόρτζια, όντας άστεγος εκείνη την εποχή. Amen, Brother, The Winstons (το break ξεκινάει στο 1:26)
The Baby Huey Story: The Living Legend Ένα ακόμα album σταθμός για τους πιονιέρους του hip hop ήταν το «The Baby Huey Story: The Living Legeng». Κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1971, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Baby Huey από καρδιακή προσβολή. Ήταν το πρώτο και μοναδικό album του Baby Huey, με τα κομμάτια «Listen to Me» και «Hard Times» να αποτελούν ορόσημα στην πρώιμη ιστορία του hip hop. Listen to Me, Baby Huey (1971)
«The Mexican», Babe Ruth Οι Βρετανοί Babe Ruth, με στοιχεία progressive και blues rock κυρίως, δεν ταιριάζουν στο προφίλ των περισσότερων επιρροών των πρωτοπόρων της hip hop μουσικής. Αυτό δεν εμπόδισε το διασκευασμένο από το «Per qualche dollaro in più» του Ennio Morricone, «The Mexican», να γίνει ακόμα μια αγαπημένη επιλογή στα block parties της δεκαετίας του ‘70. Το «The Mexican» ήταν επίσης πολύ δημοφιλές στα disco club την ίδια περίοδο. The Mexican, Babe Ruth (1972)
«It’s Just Begun», Jimmy Castor Bunch Πρόκειται για έναν ύμνο των πρώτων breakdancer, από το ομώνυμο album της μπάντας του Jimmy Castor, Jimmy Castor Bunch, που θεωρείται και ένα από τα πρώτα album της disco μουσικής. Με κυρίαρχο το funk στοιχείο, το «It’s Just Begun» περιέχει παρατεταμένο break στο ξεκίνημα του 3ου λεπτού και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα πρώτα breaking group της εποχής. It's Just Begun, Jimmy Castor Bunch (1972)